wtorek, 16 kwietnia 2013

OD WESELA DO WESELA

Romantic Comedy & Music, 1998


Adam Sandler ma tu szopę na głowie i śpiewa. Od samego początku, wykonuje "You spin me round" od Dead or Alive, potem spopularyzowane przez Danzela. Z początku wydaje się inaczej, ale bardzo szybko okazuje się, że śpiewać umie. I to nawet kilkoma głosami, więc tylko dziwne, że w pozostałych filmach nie śpiewa. Zach Braff mógł to czemu nie Sandler? Dojdzie nawet do tego, że będzie drzeć ryja przy akustyku, czyli coś co bardzo lubię. Od Kurta przez Frusciante na Glennie skończywszy.




Wiele rzeczy z początku tutaj po prostu jest dobrze wymyślone i działa. Ot, choćby pomysł na fabułę - bohater śpiewa zawodowo na weselach, jest swoistym wodzirejem. Jednak gdy jego własne wesele nie dochodzi do skutku, traci wiarę w to wszystko i w pracy zamiast "Na pewno wam się uda" mówi raczej w stylu "Love stinks". I to jest ciekawe! Bohater jest sympatyczny i wiarygodny w swojej roli, a jego relacja z dziewczyną w której na koniec filmu się zakocha jest zwyczajnie świetna. Gdyby nie moje przyzwyczajenia i wiedza, czego się spodziewać po takim kinie, nawet bym nie pomyślał, że tak właśnie sytuacja się rozwinie. Ich pierwsza scena to zwyczajna pogadanka na boku, bez powodu i z przypadku. Ot, jak w życiu. I tak właśnie wygląda cała pierwsza połowa filmu. Komedia romantyczna wciąż jeszcze żyła w 1998!

Chciałem dać ocenę wyższą, ale po seansie nadal miałem z dupy humor, więc film jednak nie był aż tak dobry. Śpiewają fajnie, relacje między głównym duetem są fajne, ale całość leci kilka razy w dół z powodu kilku rzeczy. Ot, na przykład jest bardzo fajna babcia, którą Sandler uczy śpiewu (lol, jak to brzmi), a ona płaci mu klopsami. Do ręki. I potem ściska go za rękę na pożegnanie. Wyborny humor, doprawdy.

Inny przykład - historia jest w kilku momentach zbyt oczywista. Gdy bohater przechodzi załamanie i pierwszy raz wraca do pracy, to oczywiście niszczy wesele, a po wszystkim mówi niemal prosto do kamery mniej więcej w taki sposób: "Zrobiłem to, bo nie chcę, by byli szczęśliwi, skoro ja nie mogę". Dzięki.

Dalej - żałuję, że film nie był bardziej ambitny w kilku momentach. Dla przykładu, w drugiej połowie film sprowadza się do dwóch głupich schematów: nieporozumienie (Doug Walker to dobrze wyjaśnił) oraz dziewczyna bohatera chcąca się ożenić ze stereotypowym dupkiem który już teraz ją zdradza. Chciałbym zobaczyć coś bardziej życiowego, trudnego, czyli niech się żeni z kimś normalnym, kto ją kocha. I bohater musiałby z tym konkurować, prezentować coś świeżego lub odmiennego, albo nawet się pogodzić, że jest już zajęta... Spore możliwości na o wiele lepszy film. Szkoda, że twórcy poszli tu na łatwiznę.

I nie, dupek z "Garsoniery" się nie liczy. Nie był stereotypowy.

Cytat na dziś: "Nawet Billy Idol to łapie. Czemu nie ona?"


6/10
http://rateyourmusic.com/film/the_wedding_singer/

1 komentarz:

  1. To najlepszy film z Sandlerem.

    Cytat fajny, ale wolę ten inside joke jak Sandler każe swej byłej, by oddała mu koszulkę jakiegoś tam zespołu, bo jak będzie ją nosić, to "jeszcze się rozpadną". A kolesie akurat byli jakoś po rozpadzie :)

    OdpowiedzUsuń